ไฮโซปอร์เช่ชี้ ชาติที่แล้วปลากระเบนทำกรรมไว้ มันจึงถูกกิน

เป็นเวลาเกือบสองปี ที่คุณปรพจน์ สัตถารุ่งเจริญวัฒนากิจไพบูลย์หรือ “ไฮโซปอร์เช่” หายหน้าหายตาไปจากวงสังคมชั้นสูง ที่แม้แต่งานเปิดตัวไอคอนสยาม หรือเปิดตึกมหานครก็ไม่เห็นแม้เงา จนคนวงในไฮโซลือกันให้แซ่ดว่าคุณปอร์เช่ขายกิจการประมงน่านน้ำภาคตะวันออกและธุรกิจส่งอออกปลานกแก้วให้จีน แล้วปลีกวิเวกละทางโลกไปนุ่งขาวห่มขาว ทานข้าววันละมื้อ

แต่ทั้งหมดที่ว่ามาไม่ใช่ข่าวลือ! วันนี้ไอโซปอร์เช่กลับมาแล้ว!!!  คุณปอร์เช่เล่าว่าสองปีที่หายไป เขาไปบำเพ็ญพรตวิปัสนาในป่าลึกกับพระนพดล สิริวํโส แต่ไม่สามารถเปิดเผยได้ว่าที่ไหนเพื่อความเป็นส่วนตัวของพระอาจารย์นพดลที่เขาเลื่อมไส

คุณปอร์เช่ชวนเรามาทานมื้อเที่ยง และ Third World เป็นสื่อเจ้าแรกที่ได้สัมภาษณ์ exclusive เขาครั้งแรกในรอบสองปี

คุณปอร์เช่วันนี้ไม่มีธุรกิจประมงอีกต่อไป มีเพียงสวนมะลิและดาวเรืองกว้างใหญ่ ที่เขาต้องทุ่มทุนและทุ่มเทถางป่ากว่าสองร้อยไร่เพื่อใช้ปลูกมะลิและดาวเรืองถวายวัดโดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ คนงานพม่านับร้อยที่เคยทำงานแกะเปลือกกุ้ง บัดนี้เปลี่ยนหน้าที่มาเก็บดอกไม้ บ้างก็จับกลุ่มร้อยมาลัยถวายพระกันที่โคนต้นมะม่วง ทุกคนล้วนนุ่งขาวห่มขาวหลุดพ้นจากกลิ่นคาวปลาในอดีตทั้งปวง และระหว่างทางเดินไปทานอาหารเที่ยง เขาจะหยุดก้มลงลูบกอมะลิอย่างทะนุทนอมเป็นระยะ พร้อมพูดว่า “สวยหนอ หอมหนอ’ 

ที่เพิงไม้ใต้ต้นหูกวาง คนงานเตรียมสำรับมื้อเที่ยงบนเสื่อไว้รอเรา ภาพอาหารที่เคยหรูหราเต็มโต๊ะครั้งก่อน บัดนี้ตรงหน้าผมมีเพียงเมนูง่ายๆ จำพวก ผัก ไข่ ปลา แต่เพียงคำแรกที่ลิ้นได้สัมผัส ใจผมก็เบิกบานด้วยรสชาติที่ยังคงล้ำเลิศระดับห้าดาวเช่นเคย ซึ่งทำให้บทสนทนามีรสชาติกลมกล่อมและเพลิดเพลินอย่างแท้จริง

อะไรที่ทำให้คุณปอร์เช่ตัดสินใจละความหรูหราไปบำเพ็ญพรตเป็นปีๆ ครับ ก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่เย็นวันนึงผมนั่งดูคนงานพม่าของผมล้อมวงเตะตระกร้อหลังเลิกงานกันตามปกติ พวกเขาก็ใส่ Yeezy, NMD, Supreme ที่ผมเบื่อแล้วเลยยกให้เขาเอาไว้ใส่เตะตระกร้อกันเหมือนทุกวัน แต่พอดีวันนั้นมันมีหมามากัดกัน คนงานคนหนึ่งเขาเลยถอด Yeezy เขวี้ยงให้มันแยกแต่มันก็ไม่แยก สุดท้ายเขาก็ต้องเดินตีนเปล่าไปเตะมันถึงเลิก นาทีนั้นมันก็ทำให้ผมก็รู้สึกสะท้อน ว่าเออชีวิตคนเราจะต้องการ Yeezy ไปทำไมกัน ในเมื่อสุดท้ายแล้วรองเท้าคู่ละเป็นแสนยังเขวี้ยงหมาให้เลิกกัดกันไม่ได้ วันรุ่งขึ้นผมก็เลยเอาข้าวของแบรนด์เนมไปบริจาคให้คนที่เขาต้องการของพวกนี้มากกว่าผม เช่นพวกดาราเกรดบี แล้วก็พวกนักเขียนแฟชั่น ให้เขาเอาไว้ใส่ออกงานนั่นนี่

แล้วเขาว่ายังไงกันบ้างครับ เขาก็ดีใจ บางคนได้กุชชี่ไปนี่โอ้โห น้ำหูน้ำตาไหล เขาก็ไส่ไปแฟชั่นวีคอะไรกัน เดี๋ยวนี้ผมก็ยังได้จดหมายจากน้องๆ บางคน เขียนมารายงานผลว่าตัวไหนใส่แล้วได้ยอดไลค์เท่าไหร่ เราก็ชื่นใจ คือเราก็ทำทานโดยไม่หวังอะไรอยู่แล้ว คือเราละแฟชั่นแล้วจริงๆ ตอนไปวิปัสนาในบ้านป่าผมก็นุ่งขาวห่มขาวง่ายๆ ถ้าคืนไหนพระจันทร์เต็มดวงแล้วตรงกับแฟชั่นวีคพอดี ผมก็เดินเข้าป่าช้าขุดศพขึ้นมาพิจารณาสังขารเวทนา แล้วภาวนาจิตอุทิศส่วนกุศลไปให้พวกเขา

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม: ไฮโซปอร์เช่นเห็นว่า เพราะปลากระเบนอยากออกทีวีมันจึงตาย

อาหารรสเลิศและบทสนทนาที่เลอรสทำให้เราได้คุยกันอย่างเพลิดเพลินในหลายหัวข้อ ไม่ว่าจะเรื่องการเลือกตั้ง ที่คุณปอร์เช่เผยว่าอยากได้นายไพบูลย์เป็นนายก เพราะเป็นคนฉลาดหลักแหลมและมีนโยบายน้อมนำคำสอนของพระพุทธเจ้า หรือเรื่องธุรกิจประมงที่เขายกสัมปทานทะเลฝั่งตะวันออกให้นักธุรกิจจีนไปจนหมด จะเก็บไว้แค่เพียงธุรกิจขุดและแปรรูปประการังให้เป็นของที่ระลึกจำพวกพวงกุญแจและเครื่องประดับเพื่อการส่งออก คุณปอร์เช่คุยกับเราอย่างคนกันเอง รู้ตัวอีกทีก็ก็อิ่มแปล้เสียแล้ว

อาหารอร่อยมากเลยครับ นี่ขนาดไม่ทำประมงแล้ว อาหารทะเลของคุณปอร์เช่ยังเด็ดที่สุดเท่าที่ผมเคยทานอยู่ดี ตอนนี้ผมเลิกกินสัตว์ใหญ่แล้ว กลัวบาป  ก็กินแต่พวกผักปลาอย่างที่เห็น อย่างจานนี้นี่ไข่เต่ามะเฟือง อันนี้ตุ๋นครีบฉลามวาฬ จานนี้ยำปลานกแก้ว ส่วนจานเปลนี่เป็นผัดเผ็ดเนื้อปลากระเบนอะไรสักอย่าง เขาบอกปลานี่กำลังดัง

เดี๋ยวนะครับ นี่ผมเพิ่งกินปลากระเบนนกที่เป็นข่าวอยู่เหรอครับ เออ! ใช่ๆๆ กระเบนนก เมื่อเช้าน้องที่ไปเล่นรายการแข่งทำอาหารเขาส่งมาให้ชิม เขาปรุงเด็ดทีเดียวนะ น้องคนนี้เก่ง อนุโมทนาสาธุ

ปลานี้เขากำลังมีดราม่าเรื่องเป็นสัตว์หายากเสี่ยงสูญพันธุ์นะครับ ไม่เห็นยากเลย ที่จอดพาราก้อนยังหายากกว่าอีก (หัวเราะ) โอ๊ย! คุณอย่าไปยึดมั่นถือมั่น ทุกอย่างในโลกมันตั้งอยู่แล้วหมดไปทั้งนั้น ดูอย่างคนสมัยก่อนเขาก็ยังกินไดโนเสาร์จนสูญพันธ์ุเลย เพราะอะไร? เพราะถ้าเราไม่กินมัน มันก็กินเราใช่ไหม อย่างกระเบนก็เป็นสัตว์สายพันธุ์ไดโนเสาร์ ถ้าเราไม่รีบกินมัน เกิดวันนึงมันกินเราขึ้นมาจะทำไง?

เออ นั่นสินะครับ ผมก็ลืมนึกถึงเรื่องนี้ไป นี่ไง พระท่านถึงบอกว่า สพฺเพ ธมฺมา นาลํ อภินิเวสาย ธรรมทั้งปวงอันใครๆ ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น ซึ่งมันก็สอดคล้องกับฝั่งวิทย์นะ อย่างที่ไอสไตน์เขาบอกว่า สสารไม่มีวันสูญหาย อย่างปลานี่เรากินเข้าไป จริงๆ มันก็ไม่ได้สูญหายไปไหนหรอก เพราะเดี๋ยวมันก็ได้ไปเกิดชาติหน้า นี่ไงเขาถึงได้บอกว่าพุทธเป็นศาสนาวิทยาศาสตร์ ใดๆ ในโลกล้วนเป็นอนิจจัง ตายไปก็เอาติดตัวไปไม่ได้ ไม่ว่าจะตับห่าน หูฉลาม ปลากระเบน เต่ามะเฟือง ทุกอย่างเป็นเรื่องกฏแห่งกรรม สาธุ สาธุ สาธุ

สาธุ ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าคุณปอร์เช่จะละกิเลศจนเห็นสัจธรรมชัดแจ้งได้ขนาดนี้ ช่วงปลีกวิเวกคงได้เจริญสติมากทีเดียว จึงได้ฉลาดแหลมคมขนาดนี้ ก็ต้องกินปลาเยอะๆ ครับ (หัวเราะ) คือพระอาจารย์นพดลท่านสอนผมเยอะแยะครับ ท่านมีเมตตามากถึงได้มีลูกศิษย์ลูกหาเยอะแยะ ขนาดอีลอน มัสก์หรือทอม ครูซก็ยังบูชาท่าน ผมจึงโชคดีมากๆ ที่ได้เป็นลูกศิษย์ท่าน

มีคำสอนอะไรของท่าน ที่คุณปอร์เช่คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่าน Third World ของเราบ้างครับ (นิ่งคิด) มีครั้งหนึ่งตอนพระอาจารย์นพดลกับผมกำลังพิจารณาศพกันอยู่ ท่านชี้ไปที่อวัยวะเพศที่ผุพังของศพ แล้วบอกว่า “อนุทยํ, ตํ กโรหิ อชาตตฺตา โยนงฺ” แปลว่า ดูเถิด, อาตมามิจำเป็นต้องสนหีสนแตดใดๆ ทั้งสิ้น

สาธุ ลึกมากเลยครับ แต่ผมก็ไม่ค่อยได้เข้าวัดเข้าวา รบกวนคุณปอร์เช่ช่วยขยายความหน่อยครับ (หัวเราะ) ไม่เห็นลึกเลย ผมว่าเป็นแนวคิดที่สอดคล้องกับวิถีคิดคนไทยมากนะ ยกตัวอย่างเรื่องดราม่าปลากระเบนที่ว่าเสี่ยงสูญพันธุ์ แต่คนไทยเราก็ยังเห็นว่าสิ่งใดที่เรากินมาแต่ไหนแต่ไร ดำเนินมาอย่างไรก็ให้เป็นเช่นนั้น ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงใดๆ เห็นมั้ย? นี่ก็คือการปล่อยวางไปตามกรรม เพราะเดี๋ยวพวกมันสูญพันธุ์เมื่อไหร่ ก็ไม่มีอะไรให้ดราม่าเอง ซึ่งถ้าคิดได้แบบนี้เราก็จะเป็นสุข จะกินตัวอะไรก็ไม่ต้องมานั่งรู้สึกผิด

สาธุ เอาล่ะ มาๆ อิ่มแล้วเรามาสวดอุทิศส่วนกุศลให้มันกันดีกว่า คุณว่าตามผมนะ สัพเพ สัตตา…

วันนี้ เราไม่ได้เพียงแค่ลิ้มรสชาติอาหารอันโอชะเท่านั้น แต่เรายังได้ลิ้มรสธรรมะอันโอชาอีกด้วย คุณปอร์เช่ผู้มีพร้อมทุกอย่างได้พิสูจน์ให้เราเห็นว่าความรวยที่แท้จริงนั้น หาใช่การมีจากรถสปอร์ตหรือข้าวของแบรนด์เนม หากแต่คือการได้เข้าถึงสัจธรรมและนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน เขาจึงเป็นตัวอย่างของ “คนรวยที่แท้จริง” ที่เราควรนำเป็นเยี่ยงอย่าง